Ben Selam Encü’yüm;

Ben Selam Encü’yüm; Annemin göz bebeği, evin ilk çocuğuydum… “Roboskî’de hamuru acı ile yoğrulmamış hikâye yoktur” demişti ya Yüksel, doğrudur. Fakat  “bizi mutlu kılan şey şartlardan çok, ruhumuzdur” demiş Voltaire; acı ile yoğrulmuş ama mutluyduk… İçine kapanık sayılırdım, utangaçtım… Bir kız sevdiğimi en yakın dostum Ferhat’a bile söyleyememiştim. Allah’tan o dalıp dalıp gidişlerimi fark etmişti